Δήλωση Χριστόφορου Κατσαδιώτη μετά τον βανδαλισμό στην Εθνική Πινακοθήκη: «Η τέχνη είναι διάλογος, όχι πρόκληση»

Το πρωί της Δευτέρας 10 Μαρτίου, η Εθνική Πινακοθήκη έγινε το επίκεντρο ενός πρωτοφανούς περιστατικού, όταν ο βουλευτής του κόμματος «Νίκη», Νίκος Παπαδόπουλος, προχώρησε σε έναν βίαιο βανδαλισμό, καταστρέφοντας έργα του καλλιτέχνη Χριστόφορου Κατσαδιώτη. Η πράξη αυτή δεν αποτελεί απλώς μια επίθεση σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα, αλλά αγγίζει τον πυρήνα της ελευθερίας της έκφρασης και της σχέσης τέχνης και κοινωνίας.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης, με μια αιχμηρή δήλωσή του στην «Κ», τοποθετείται απέναντι στο περιστατικό, εκφράζοντας τη βαθιά του ανησυχία για τη χρήση της θρησκείας ως εργαλείου ελέγχου και φόβου, αλλά και για τον τρόπο που η κοινωνία διαχειρίζεται την τέχνη ως μέσο κριτικής σκέψης. Στη δήλωσή του, αναλύει τη φιλοσοφική και κοινωνική διάσταση του έργου του, υποστηρίζοντας πως η τέχνη δεν αποτελεί πρόκληση αλλά αφορμή για διάλογο και στοχασμό.

Ακολουθεί αναλυτικά η δήλωση του Χριστόφορου Κατσαδιώτη:

 

Ακολουθεί αναλυτικά η δήλωση του Χριστόφορου Κατσαδιώτη στην «Κ»:

«Ο καλλιτέχνης έχει δικαίωμα να εκφράσει την προσωπική του άποψη, να αντιδράσει και να θέσει με αυτόν τον τρόπο τα δικά του ερωτήματα π.χ. στο άκουσμα όσων πολέμων γίνονται με δικαιολογία την καθαρότητα και τη δικαιοσύνη του ενίοτε Θεού. Πώς η κοινωνία (πολιτική) χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να συντονίσει και να μαντρώσει τις μάζες με απειλές, φόβο και σκοταδισμό. Εφόσον η θρησκεία αντιμετωπίζει τον πιστό εκ των προτέρων ως αμαρτωλό, και αν δεν ενταχθεί υπακούοντας σε αυτήν η παράδοση λέει πως θα κριθεί και θα πάει στην αιώνια κόλαση, αποτελεί εκφοβισμό. Μια θρησκεία και μια κοινωνία που μας εκπαιδεύει να είμαστε σχεδόν εκ γενετής φοβισμένοι και ενοχοποιημένοι…

Επίσης, οι βιογραφίες των αγίων, αλλά και οι στρατιωτικές περιβολές τους με όπλα εποχής, όπως αυτοί εικονίζονται στις εκκλησίες, μου δημιουργούν την τεράστια απορία πώς αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μεταφέρουν τον λόγο του Θεού, της ειρήνης, του αλληλοσεβασμού, της αγάπης και της αρμονίας, εφόσον οι ίδιοι είναι ικανοί να σκοτώνουν, μάλιστα πολλοί από αυτούς ανήκαν σε τάγματα εφόδου και είχαν διακριθεί για τα πολεμικά τους κατορθώματα… Είναι οι ίδιοι που μας απειλούν πως αν δεν είμαστε και εμείς με το μέρος τους, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με χιλιάδες δεινά… Μια μόνιμη απειλή, λοιπόν, από φαντάσματα και μυθοπλασίες… Σκεφτείτε πόσοι πόλεμοι γίνονται ακόμη και σήμερα με θρησκευτικό μανδύα. Η θρησκεία για μένα αποτελεί το πιο κιτς στοιχείο της λαογραφίας μας, γεμάτη θαύματα, τραγωδίες και κατάρες, είναι η σύγχρονη μυθολογία μας.

Ο τρόπος έκφρασης στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ποιητικός χωρίς να απεικονίζει κάτι προσβλητικό.