Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι

Όταν τα πρότυπα παρανομούν ο νόμος  θα πρέπει να εφαρμόζεται το ίδιο.  Ήταν ένα λάθος μου και ζητάω συγνώμη! Με αυτό τον τρόπο ο Χρήστος Μάστορας επιχείρησε να δικαιολογήσει την παραβατικότητα το βράδυ της 3ης Φεβρουαρίου στην οποία επέπεσε. Κάπως αργά βέβαια, αλλά η σύλληψή του την δεύτερη φορά, μετά τ ον επιχειρούμενο αστυνομικό έλεγχο ήταν αναπόφευκτη. Αν γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω ευχή όλων μας θα ήταν να είχε προληφθεί και το μοιραίο συμβάν με τον Παντελή Παντελίδη, αλλά και οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο…

Δεν θα συγκρίνουμε τα δύο συμβάντα γιατί έγιναν κάτω από διαφορετικές συνθήκες και σε άλλο τόπο και χρόνο. Θα μπορούσε όμως και το τελευταίο συμβάν να είχε διαφορετική κατάληξη, αν δεν είχε συλληφθεί ο Χρήστος Μάστορας, στα πλαίσια του αυτοφώρου για υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, αφού το όριο της ανεκτικότητας είχε υπερβεί το ποσοστό ατιμωρησίας.

 Εν προκειμένω οι καλλιτέχνες από τη φύση τους ως ινδάλματα της νεολαίας απαιτείται να είναι ακόμη πιο προσεκτικοί και πιο ψύχραιμοι, διότι για τους περισσοτέρους θαυμαστές ο μιμητισμός ελλοχεύει αφού γι’ αυτούς θεωρούνται πρότυπα. Ως αιτία δυστυχημάτων σήμερα και ιδιαίτερα για νέους ανθρώπους ο αλκοολισμός  αποτελεί την μέγιστο παράγοντα και είναι κοινή διαπίστωση των αστυνομικών που επιλαμβάνονται. Στη ρύμη του λόγου ακόμα κι όταν ο καλλιτέχνης άδει το «…ρίξε στο γυαλί φαρμάκι» καθομολογεί ενστικτωδώς τον κίνδυνο.