Κυβέρνηση & αντιπολίτευση για το σιδηροδρομικό δυστύχημα

Μια μάνα κλαίει με τον δικό της τρόπο, χωρίς να έχει να απωλέσει κάτι ακόμη πιο σημαντικό στη ζωή της, ανθίσταται. Η στάση της κ. Καρυστιανού  σε όλο αυτό το διάστημα δείχνει την σπανιότητα της διεκδίκησης που μέχρι σήμερα έχει να επιδείξει άνθρωπος.

 Χωρίς αλαλαγμούς αλλά με επιχειρήματα ζητά δικαίωση. Τι δηλαδή; Να πάψει να λειτουργεί το βαθύ κράτος σε όλα τα επίπεδα με ασυνέπεια για τους πολίτες της. Δεν είναι δυνατόν μια εκδρομή ή ένα ταξίδι νέων ανθρώπων να καταλήγει σε βαθύ πόνο για τις οικογένειες των εναπομεινάντων! Ο τρόπος και ο στόχος της ζωής της έγινε σημείο αναφοράς όπου εδράζονται οι κάθε λογής πολιτικές αβελτηρίες από όπου κι αν προέρχονται χωρίς την δική της υπαιτιότητα.

 Τίποτα ως το σήμερα που ενεργεί για την δικαίωση δεν είναι μεμπτό αλλά ούτε ζει και αναπνέει για πολιτικά ή άλλα οφέλη. Η δήθεν συμπόρευση μαζί της από ανερμάτιστους ταγούς της εξουσίας, δεν είναι δική της ευθύνη, αλλά επιδίωξη των πρόσκαιρα ωφελημένων πολιτικών για την νομή της εξουσίας.

 Το ζητούμενο εν προκειμένω  είναι η δικαίωση αυτής, των θυμάτων και των άλλων γονέων  και όχι η θρέψη της συγκάλυψης που επιχειρείται τόσο εκκωφαντικά,  όσο ποτέ άλλοτε  μετά και από όμοια η εξ ίσου σοβαρά δυστυχήματα του πρόσφατου παρελθόντος.
Η δικαίωση της κ. Καρυστιανού και η ορθότερη λειτουργία των θεσμών θα είναι το κέρδος των δοκιμασιών της κοιλάδας των Τεμπών που  από το παρελθόν κατατρύχει  τις τύχες μας και όχι η κομπασμός, ή έπαρση και η αλαζονεία