Μαμά. μαμά ένας κακός σκοτώνει τον μπαμπά…

 

 Ελπίζουμε ότι μετά από το τραγικό συμβάν της Νίκαιας όπου ένας άλλος πεθερός σκοτώνει τον γαμπρό του και ένας τετράχρονος με λόγια που του έχουν στιγματίσει όλη του τη ζωή περιγράφει τον θάνατο, να μην έχουμε παρόμοιο συμβάν ούτε σύντομα, ούτε και στο απώτερο μέλλον. Είναι το δεύτερο συμβάν σήμερα μετά από αυτό της Αγίας Βαρβάρας της προηγούμενης εβδομάδας. 

Επίσης ας ελπίσουμε ότι οι νομικοπλάστες του διαδικτύου να μην εφεύρουν άλλον έναν όρο. Αυτόν της γαμπροκτονίας. Το Άρθρο 299 του π.κ. αναφέρεται ξεκάθαρα για την ανθρωποκτονία με πρόθεση. «Οποιοσδήποτε σκοτώνει άνθρωπο με πρόθεση, τιμωρείται με κάθειρξη από δέκα έτη έως ισόβια κάθειρξη». Η ανθρωποκτόνος πρόθεση και το κίνητρο του κάθε θύτη δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί περαιτέρω πάρα μόνο ως στοιχείο της στατιστικής έρευνας. Ούτε να επαυξηθεί η ποινή, αφού ήδη προβλέπεται η ανώτερη σύμφωνα με το δικαιικό σύστημα μας!

 Για το τι προηγείται μέχρι την ανθρωποκτονία ουδείς ενδιαφέρεται και μόνο η δημοσιογραφική έρευνα και αυτή προς ίδιο όφελος τα αποκαλύπτει. Χωρίς να επιλύει τα προβλήματα της κοινωνίας τα οποία και χαρακτηρίζει «εξαιρετικά ρεπορτάζ» όταν ο πόνος και η δυστυχία του καθενός επισκέπτονται και θρονιάζονται στα σπίτια μας καθημερινά. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί πατεράδες αφέντες δίπλα μας και αδιαφορούμε. Αυτό προσπάθησε και ο Γκαβίνο Λέντα να αναδείξει με το μυθιστόρημά του «Πατέρας αφέντης» που μετέφεραν στην κινηματογραφική οθόνη οι αδελφοί Ταβιάνι (1977, Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών). Περιγράφεται ο αγώνας ενός κατοίκου της Σαρδηνίας απέναντι στους σκληρούς κανόνες της πατριαρχικής κοινωνίας. Η τέχνη πάντα προηγείται και δίνει την αφορμή να αφυπνιστούν οι υπεύθυνοι.

 Αλλά…