Στη χώρα των λαγουμιών

 

Παλιά μας λέγαν Ψωροκώσταινα. Οι Ρωμαίοι μας αποκαλούσαν γραικύλους. Αυτοαποκαλούμασταν ως αρματολοί και κλέφτες. Ενίοτε υπήρξαμε Αγγλόφιλοι, Γαλλόφιλοι, Ρωσόφιλοι, Αμερικανόφιλοι και Αραβόφιλοι επι Ανδρέα. Γιουνάν μας έλεγαν οι απέναντι. Χώρια τα επι μέρους παρατσούκλια. Παγουράδες, νεραντζόκωλοι, σαρδελάδες, σούρδοι, φασουλονταβάδες, γκαντζόλοι, γκασμάδες, τρακαδόροι, σύντεκνοι, κορώνες, καρντάσια, ακανέδες, μινάρες, Σελλοί, Πελασγοί κ.ο.κ. Λαγουμιτζήδες ποτέ. Τελευταία αναφορά θυμάμαι έγινε λόγος για την τράπεζα εργασίας στην οδό Καλλιρόης το 1992. 

Ριφιφί μέσω λαγουμιού αν θυμάστε. 32 χρόνια μετά ακούμε ότι διενεργούνται ακόμα και τηλεργασίες από το λαγούμι των παλαιοχριστιανών της Κορινθίας. Από την εποχή του Περίανδρου του Κορίνθιου είχαμε να τα ζήσουμε αυτά τα αντιφατικά γεγονότα. Ενός από τους εφτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας και ταυτόχρονα ήταν και τύραννος. Πως συνάδει, ποτέ δεν το κατάλαβα, σοφός και τύραννος…

 

Ευτυχώς που υπάρχει ο Ευαγγελάτος και ο διπολικός Καλαϊτζιδάκης κατά τους ισχυρισμούς του αλλά πανέξυπνος που μας δουλεύει και κάθε απόγευμα ζούμε μεγάλες στιγμές στις απ’ ευθείας μεταδόσεις τετ α τετ. Αντλήσαμε γνώσεις για την γεωθερμία, την βοτανολογία, την γεωργία, την κτηνοτροφία, την ίαση των ασθενειών, την εκπαίδευση, την μουσική, την παιδεία κ.α. Και αυτός και η σύζυγός του δημοτικοί υπάλληλοι που δεν πάτησαν τα τελευταία χρόνια στις εργασίες τους κι όμως αμείβονταν.

Τι ζούμε Θεέ μου στη χώρα των λαγουμιών και των λαμογιών και δεν συγκινούνται εισαγγελείς και ψυχίατροι…