Όταν φτάσεις πάρε με…

 

Τέσσερις λέξεις με βαθύ νόημα και αίσθημα αγωνίας μιας φοβισμένης μάνας που συγκλόνισαν... Δεν θα υπάρξει ποτέ ανταπόκριση και δεν θα ξεχαστούν εύκολα. Όχι γιατί αμέλησε, ούτε γιατί ξεχάστηκε το παιδί. Ούτε γιατί η ανοίκεια αδιαφορία της νιότης ήταν η αιτία που δεν έγινε ποτέ αυτή η κλήση! Οι αιτίες ήταν πολλές και οι ευθύνες εγκληματικές. Κάποιοι μας είπαν για τα σουβλάκια και τους χαριεντισμούς που ακούστηκαν σε ελεύθερη ακρόαση στο εσωτερικό δίκτυο του ΟΣΕ, ή όπως λέγεται τέλος πάντων μετά τις αγοραπωλησίες! Αυτό το εξπρές του μεσονυχτίου που ανέβαινε στις λάθος ράγες δεν ήταν ένα τρένο φάντασμα, είχε κάνει αρκετές φορές την διαδρομή.

 Τα συστήματα δεν λειτούργησαν γιατί φυσικά δεν υπήρχαν. Η ανευθυνότητα του σταθμάρχη της κινητικότητας από αχθοφόρος βαλιτσών σε μια καίρια θέση και το ανύπαρκτο αίσθημα ευθύνης και επαγγελματισμού του μηχανοδηγού που ανέπτυξε ταχύτητα μετα τα λάθος κλειδιά που άλλαξαν την ρώτα του συρμού, δεν μπορούν ως γεγονότα να παραμείνουν ερμητικά κλειστά στο μαύρο κουτί του θανάτου του πιο νεανικού κοινού που υπήρξε ποτέ. Θα αποδειχθούν αργά η γρήγορα οι ευθύνες των υπαιτίων.

 Οι ευθύνες των πολιτικών διαχρονικά που δεν είναι αμελητέες δεν θα αποδοθούν ποτέ όσα πορίσματα και αν εκδοθούν. Ούτε η παραίτηση του καθ’ ύλην αρμοδίου υπουργού κ. Καραμανλή αλλά ούτε και το συγνώμη θα είναι συνειδητά έμπρακτο και από βάθους ψυχής ειπωμένο για τους 57 νεκρούς νέους ανθρώπους..

. Θα έπρεπε κ. Καραμανλή για αυτό το τραγικό συμβάν που έλαχε επι των ημερών σας χωρίς να σας αποδίδεται ποινική ευθύνη, για την πολιτική σας ευθύνη τουλάχιστον δεν αρκεί εκείνη η παραίτησή σας τις μέρες του κλαυθμού. Θα έπρεπε από μόνος σας να διακόψετε την πολιτική σας καριέρα, ή τουλάχιστον να την αναστείλετε με σεβασμό στο πένθος.