Τιμημένοι νεκροί…

Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι ένα ταφικό μνημείο για τους αφανείς πεσόντες των αγώνων του έθνους. Η ιδέα ενός μνημείου για τους νεκρούς των πολέμων, που δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθούν, ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα. Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και άλλων. ‘Ένα ταφικό μνημείο για μια χώρα είναι σύμβολο. Για τον λόγο αυτό αποδίδονται τιμές στους νεκρούς. Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε προχθές με λάθος τρόπο από νεολαίους διαδηλωτές που πίστευαν ότι είχαν αυτό το δικαίωμα  της αναγραφής των ονομάτων των θυμάτων, του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών στο πλακόστρωτο. Καμία νομιμοποίηση για την πράξη αυτή δεν υπήρχε, για μια ενέργεια πού έκρυβε αγανάκτηση και θυμό, πλην όμως προσχεδιασμένη από την στιγμή που οι διαδηλωτές έφεραν χρώματα μαζί τους.

Τα όσα επακολούθησαν ήταν κωμικοτραγικά μεταξύ υπευθύνων του  Δήμου Αθηνών και φρουράρχου της Βουλής διαρκούσης ακόμη της συγκέντρωσης και των επεισοδίων, ενώ δεν έγινε απολύτως κάτι  για την αποτροπή αυτής της ενέργειας από τον επικεφαλή των μέτρων τάξης. Αυτό το γράψε σβήσε των ονομάτων των νεκρών πρόσβαλε τουλάχιστον τη μνήμη των… 

Το κέντρο επιχειρήσεων θα έλαβε γνώση για το συμβάν. Και ο διευθυντής Αστυνομίας Αθηνών έλαβε γνώση και ο γενικός αστυνομικός διευθυντής Αττικής  έλαβε γνώση.

 Τι διέταξαν; Μήπως ο σχεδιασμός των μέτρων τάξης ήταν πλημμελής;  Απλά πράγματα, ή συλλαμβάνεις τους παρανομούντες, ή τους αποτρέπεις, προλαμβάνεις δηλαδή! Ασφαλώς λαμβάνεις υπ’ όψιν τον όγκο των διαδηλωτών αλλά και την ιδιαιτερότητα της στιγμής. Τίποτε όμως δεν ελήφθη υπ’ όψιν και τίποτε δεν εφαρμόστηκε, πάρα μόνο διάλογοι αντιπαραθέσεων για την ρύπανση…