«Όταν κάποιοι μετακινούνται “ανώδυνα”: οι επιλογές που γεννούν απορίες στην υπόθεση Χαλκιδικής»

 

Μετά τη δημοσιοποίηση των σοβαρών εξελίξεων στην υπόθεση διαφθοράς της Χαλκιδικής και τα εύλογα ερωτήματα που ήδη τέθηκαν, προκύπτει πλέον ένα ακόμη, εξίσου κρίσιμο πεδίο προβληματισμού: αυτό των διοικητικών επιλογών και της διαχείρισης των προσώπων από την ανώτατη ηγεσία.

Γιατί σε μια υπόθεση τέτοιας έκτασης, δεν αρκεί να εξετάζονται μόνο οι πράξεις. Οφείλουν να εξετάζονται και οι αποφάσεις.

Είναι πράγματι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς πώς και με ποια κριτήρια έγιναν συγκεκριμένες τοποθετήσεις σε καίριες θέσεις, την ώρα που – όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων – η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων είχε ήδη ασχοληθεί στο παρελθόν με καταγγελίες που αφορούσαν τα ίδια πρόσωπα ή το ίδιο περιβάλλον.

Πώς ακριβώς αξιολογήθηκε ο διοικητής της Τροχαίας Μουδανίων ώστε να τοποθετηθεί σε θέση ευθύνης; Ποια ήταν τα υπηρεσιακά δεδομένα που συνεκτιμήθηκαν; Υπήρχε πλήρης εικόνα ή κρίθηκε ότι όλα όσα κυκλοφορούσαν ήταν απλώς «φήμες»;

Αντίστοιχα ερωτήματα γεννώνται και για την υπηρεσιακή μεταχείριση της συζύγου του υπαστυνόμου που προφυλακίστηκε. Πώς γίνεται, σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση που βρίσκεται πλέον στη Δικαιοσύνη, να αποσπάται στο επιτελείο, την ώρα που άλλοι αστυνομικοί – σε πολύ λιγότερο βαριές ή ακόμη και ανύπαρκτες υποθέσεις – δεν είχαν την ίδια υπηρεσιακή «τύχη»;

Δεν πρόκειται για απόδοση ευθυνών, αλλά για ζήτημα ισονομίας και θεσμικής τάξης. Οι κανόνες ισχύουν για όλους ή εφαρμόζονται κατά περίπτωση; Και ποιος τελικά κρίνει πότε μια τοποθέτηση εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και πότε δημιουργεί εύλογες υπόνοιες;

Αναπόφευκτα τίθεται και το ζήτημα της συνολικής εικόνας που εκπέμπει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. προς το προσωπικό. Πώς αισθάνονται οι απλοί αστυνομικοί, όταν βλέπουν ότι σε υποθέσεις με σοβαρότατες σκιές κάποιοι μετακινούνται σε «ήπιες» θέσεις, ενώ άλλοι αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα για πολύ λιγότερα;

Η ηγεσία καλείται να απαντήσει όχι σε κατηγορίες, αλλά σε ερωτήματα. Και τα ερωτήματα αυτά δεν τα θέτουν ούτε κακόπιστοι ούτε εχθροί του Σώματος. Τα θέτουν άνθρωποι που γνωρίζουν εκ των έσω πώς λειτουργεί η Υπηρεσία και πότε οι αποφάσεις δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι λύνουν.

Γιατί η διαφάνεια δεν εξαντλείται στις συλλήψεις. Κρίνεται και στις τοποθετήσεις. Και εκεί, όπως φαίνεται, υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα «γιατί».