Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο: Όταν οι δηλώσεις Υπουργού γίνονται εθνικός κίνδυνος

 

Οι δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, με τις οποίες ουσιαστικά αμφισβήτησε το κύρος και τον ρόλο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, δεν είναι μια ακόμα «γραφικότητα» ή επικοινωνιακή υπερβολή. Είναι επικίνδυνες. Αγγίζουν την καρδιά της διεθνούς νομιμότητας και βάζουν σε περιπέτειες την αξιοπιστία της Ελλάδας την ώρα που τα εθνικά μας συμφέροντα βασίζονται στην επίκληση του διεθνούς δικαίου.

Η Ελλάδα έχει κυρώσει από το 2002 το Καταστατικό της Ρώμης. Η συμμετοχή μας στο ΔΠΔ δεν είναι διακοσμητική· είναι θεσμική και δεσμευτική. Κάθε αμφισβήτησή του από μέλος της κυβέρνησης δεν είναι «προσωπική άποψη», αλλά υπονομεύει θεμελιωδώς την ίδια τη στρατηγική μας απέναντι στην Τουρκία, στην Κύπρο, στην Ανατολική Μεσόγειο. Με απλά λόγια: ρίχνει νερό στο μύλο της Άγκυρας.

Γιατί πώς μπορείς να απαιτείς σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, όταν δικός σου υπουργός εμφανίζεται να το αποδομεί; Πώς θα πείσεις συμμάχους και εταίρους ότι είσαι ο θεματοφύλακας της νομιμότητας, όταν η ίδια σου η κυβέρνηση εκπέμπει διπλά μηνύματα; Η εικόνα που διαμορφώνεται είναι αυτή μιας χώρας που λειτουργεί με «δύο μέτρα και δύο σταθμά» — και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την ελληνική διπλωματία.

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο τι είπε ο κ. Γεωργιάδης. Είναι αν ένας υπουργός με τέτοιες απόψεις μπορεί να παραμένει στη θέση του χωρίς να τραυματίζει ανεπανόρθωτα την εθνική γραμμή. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για εσωκομματικά παιχνίδια, αλλά για τα εθνικά μας όπλα στο διεθνές πεδίο. Και όταν αυτά υπονομεύονται εκ των έσω, η ζημιά δεν είναι επικοινωνιακή· είναι εθνική.