«Δεν είμαι αριθμός – Είμαι συνταξιούχος και με εξαπατήσατε»

 

Επιστολή ενός συνταξιούχου

Κύριοι,

Σας γράφω όχι ως «αριθμός» σε κάποιον πίνακα, αλλά ως άνθρωπος που δούλεψε μια ολόκληρη ζωή, πλήρωσε κάθε εισφορά, στήριξε με τον κόπο του αυτό το κράτος – και σήμερα νιώθει εξαπατημένος.

Βλέπω να παριστάνετε πως «δίνετε» και να κλέβετε το καρβέλι ολόκληρο, επιστρέφοντας μόνο τα ψίχουλα. Μας αντιμετωπίζετε σαν υποζύγια, σαν λογιστικές μονάδες, λες και οι ζωές μας είναι γραμμές σε excel. Η πραγματικότητα, όμως, σας διαψεύδει: οι τσέπες μας είναι άδειες, η αξιοπρέπειά μας ποδοπατημένη, οι θυσίες μας ατιμασμένες.

Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει το καπιταληστρικό σας παιχνίδι: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί πιο φτωχοί. Με αριθμολαγνεία, πίνακες και «ωραιοποιημένες» παρουσιάσεις στη ΔΕΘ νομίζετε ότι μπορείτε να μας κοροϊδέψετε. Δεν μπορείτε να κρύψετε την αλήθεια: μας ληστεύετε.

Δεν υπάρχουν «προνομιούχες» κοινωνικές ομάδες για εσάς. Όλοι είμαστε το ίδιο: αριθμοί και στατιστικά. Μόνο που εμείς είμαστε και άνθρωποι, με όνειρα, με ελπίδες, με ανάγκη για αξιοπρέπεια.

Εγώ, ως συνταξιούχος, σας λέω καθαρά: δεν αντέχουμε άλλη κοροϊδία. Δεν αντέχουμε άλλη εξαπάτηση. Η υπομονή μας τελείωσε. Ο αγώνας μας είναι μονόδρομος. Και θα σταθούμε μαζί με όλους όσους πληρώνουν το ίδιο τίμημα από το σύστημά σας.

Η «παράσταση» με τους κλακαδόρους και τα χειροκροτήματα μπορεί να σας έδωσε λίγη ακόμα παράταση. Όμως να θυμάστε: η αυλαία θα πέσει. Και τότε δεν θα υπάρχουν χειροκροτήματα – μόνο η κρίση της Ιστορίας και του λαού.

Με αγανάκτηση,
Ένας συνταξιούχος που δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί