📁Katehacker Files : «Σαγιονάρα, πράσινο μπλουζάκι και κάτι παραπάνω απ’ όσα φαίνονται»

ή αλλιώς: Ποιος κυβερνά τη συνδικαλιστική Νάρνια;

 Ν. Ψυχικό, όρια με Χαλάνδρι.
Ώρα: αδιάφορη. Θερμοκρασία: 37+.
Ατμόσφαιρα: αρκούντως πολιτική για να μην είναι τυχαία.

Κάποιος — γνωστός στους θεσμικούς διαδρόμους —
κυκλοφορεί σε total καλοκαιρινό look:
σαγιονάρα, κοντοβράκι, αέρας "είμαι χαλαρός αλλά ξέρω πολλά".

Δίπλα του, πολιτεύτρια της κυβερνητικής παράταξης,
με πράσινο μπλουζάκι που δεν είναι μόνο χρώμα — είναι σήμα.

Δεν τραβούν βλέμματα.
Αλλά τραβούν σκέψεις.

 Γιατί έχει ενδιαφέρον όταν ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής:

– Δεν κατηγορεί ανοιχτά την κυβέρνηση,
– Αλλά γράφει ανακοινώσεις… που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι ίσως τελικά φταίει η ΠΟΑΣΥ.
(Ακόμα κι αν η ΠΟΑΣΥ είναι... εξίσου κυβερνητική.)

Και όλα αυτά, χωρίς να λέει τίποτα ξεκάθαρο.
Γιατί όταν θες να γίνεις “χαλίφης στη θέση του χαλίφη”,
χρειάζεται να λερώνεις λίγο τα νερά,
όχι να τα ανακατεύεις φανερά.

 Μήπως τελικά, αυτή η βόλτα
δεν ήταν απλώς μια τυχαία καλοκαιρινή συνάντηση,
αλλά πρόβα για κάτι πιο μεγάλο;

Μήπως ο στόχος δεν είναι να αλλάξει κάτι…
αλλά να αλλάξει η καρέκλα στην οποία κάθεται αυτός που αποφασίζει;

Μήπως βλέπουμε “εσωτερική αντιπολίτευση” με πράσινο φόντο,
που δεν λέει το όνομά της,
αλλά έχει χορηγό επικοινωνίας το χαμόγελο της συνοδείας;

Κανείς δεν είπε ότι η συνδικαλιστική σκακιέρα παίζεται μόνο με πιόνια.
Μερικές φορές, ο πύργος φοράει σαγιονάρα
και η βασίλισσα έχει πολιτικό brand awareness.

Και πίσω από κάθε δήλωση που “απλώς προβληματίζει”,
κρύβεται ένα κομμάτι που λέει:

❝Εμένα κοιτάξτε. Εγώ θα μπορούσα να τα λέω αλλιώς… αν ήμουν στη θέση του.❞

Δεν λέμε ονόματα.
Δεν φωτογραφίζουμε στιγμές.
Απλώς βλέπουμε πού κοιτάζουν οι σκιές.

Katehacker Files.
❝Στην πολιτική, ο δρόμος προς την εξουσία δεν ξεκινά πάντα από αναρτήσεις.
Μερικές φορές, ξεκινά από το απέναντι πεζοδρόμιο.❞