«Αστυνομικοί στα όρια: Μας έμαθαν να μισούμε τη στολή που κάποτε φορούσαμε με περηφάνια»

 «Όταν πια μπορείς να έχεις μια αξιοπρεπή ζωή εκτός ΕΛ.ΑΣ., γιατί να μένεις; Για να υπηρετείς αδικίες; Για να σε ξεφτιλίζουν ανώτεροι και να σε “πουλάνε” συνδικαλιστές;»

Αυτά είναι τα λόγια ενός απογοητευμένου αστυνομικού, που δεν αντέχει άλλο. Μια εξομολόγηση–καταγγελία που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ελληνικής Αστυνομίας.

Τα ποσοστά παραιτήσεων αστυνομικών το τελευταίο διάστημα ανησυχούν – αλλά ακόμα περισσότερο ανησυχεί ο λόγος που φεύγουν. Όχι, δεν φεύγουν για να γίνουν επιχειρηματίες, influencers ή επενδυτές. Φεύγουν γιατί δεν αντέχουν την αδικία.

Η «ντροπή» πίσω από τη στολή

Ο αστυνομικός που έκανε την παραπάνω δημόσια παρέμβαση περιγράφει μια καθημερινότητα εξευτελιστική:

• «Μας έχουν κάνει να μισούμε τη δουλειά που κάποτε λατρεύαμε»

• «Η ανισότητα και τα “κονέ” είναι κανόνας»

• «Υπάρχουν συνάδελφοι που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, ενώ άλλοι κάνουν πολυτελή ζωή χάρη σε γνωριμίες και προστασίες»

Η εικόνα που περιγράφεται δεν είναι φαινόμενο μεμονωμένο. Είναι φωνή από τα μέσα. Και δεν είναι η πρώτη. Όλο και περισσότεροι νέοι αστυνομικοί εγκαταλείπουν τη στολή, όχι για καλύτερους μισθούς – αλλά για περισσότερο σεβασμό.

Τι κάνουν οι “εκπρόσωποι”;

Ο συνάδελφος, με λόγια αιχμηρά, κατηγορεί και τους συνδικαλιστές:

«Υπομένουμε αδικίες, τρομοκρατικές συμπεριφορές ανωτέρων και απάθεια των συνδικαλιστών που το μόνο που τους νοιάζει είναι το συμφέρον των λίγων – και κυρίως το δικό τους»

Πού είναι οι δυναμικές φωνές; Πού είναι οι κινητοποιήσεις; Πού είναι η πίεση προς την πολιτεία;

Αντί να βλέπουμε σωματεία να υπερασπίζονται τους αδύναμους, παρατηρούμε σιωπές, χειραψίες και “καθαρές γραμμές”.

Απεργία; Μια λέξη – ταμπού

Ο αστυνομικός αναρωτιέται – και εύλογα:

«Γιατί δεν τίθεται θέμα απεργίας, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έστω με διαφορετικό τρόπο; Γιατί εμείς να μένουμε μόνιμα στο περιθώριο, χωρίς κανένα όπλο πίεσης;»

Στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, ακόμα και στην Ολλανδία, οι αστυνομικοί έχουν θεσμικά κατοχυρωμένο τρόπο διαμαρτυρίας. Στην Ελλάδα, όμως, η έννοια της «πειθαρχίας» μεταφράζεται πολλές φορές ως φιμωμένο στόμα.

Το δίλημμα του 2025

Το καλοκαίρι του 2025 βρίσκει την ΕΛ.ΑΣ. σε σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης. Όχι από την κοινωνία – από τα ίδια της τα μέλη. Οι παραιτήσεις δεν είναι αριθμοί. Είναι κραυγές.

Αν συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν τις ακούμε, πολύ σύντομα δεν θα μείνουν αρκετοί να φορούν τη στολή. Και ακόμη λιγότεροι που να τη σέβονται.

Το άρθρο στηρίζεται σε  καταγγελία αστυνομικού, την οποία μας απέστειλε προς δημοσίευση. Το katechacker.gr συνεχίζει να δίνει φωνή σε εκείνους που άλλοι θέλουν να σιωπούν. Αν έχεις κάτι να πεις, μη σιωπάς. Στείλε μας μήνυμα στο katechaker@gmail.com.