Πάλι αδιάβαστος ο Χρυσοχοΐδης – Αντιρατσιστικός νόμος κατά των... διαδηλώσεων;

 

Σε μια ακόμα απολύτως προβλέψιμη στιγμή αμηχανίας μπροστά στη λαϊκή αγανάκτηση, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, κατάφερε να ταυτίσει την έννοια της ρατσιστικής βίας με την πολιτική διαμαρτυρία. Με αφορμή την ειρηνική κινητοποίηση πολιτών στη Σύρο, που οδήγησε στην αποχώρηση του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου «Crown Iris», ο υπουργός απείλησε με εφαρμογή του αντιρατσιστικού νόμου σε όσους «εμποδίζουν πολίτες τρίτης χώρας να εισέλθουν στη χώρα νομίμως».

Επειδή όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος Χρυσοχοΐδης επιδεικνύει θεαματική άγνοια του δικαίου που καλείται να εφαρμόσει, ας του θυμίσουμε –με απλά λόγια– τι ορίζει ο Νόμος 4285/2014, γνωστός ως αντιρατσιστικός.

 Τι λέει πραγματικά ο αντιρατσιστικός νόμος;

Ο νόμος ποινικοποιεί τη δημόσια υποκίνηση σε βία ή μίσος, καθώς και την προσβολή της αξιοπρέπειας ατόμων ή ομάδων με βάση φυλή, εθνικότητα, θρησκεία ή σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν αφορά διαμαρτυρίες κατά πολιτικών αποφάσεων, ούτε εκδηλώσεις διαφωνίας με την εξωτερική πολιτική άλλων κρατών.

Δηλαδή:

• Αν κάποιος βρίζει ή προπηλακίζει Ισραηλινούς τουρίστες επειδή είναι Εβραίοι, τότε πράγματι τίθεται θέμα ρατσισμού.

• Αν όμως κάποιος διαμαρτύρεται για την πολιτική γενοκτονίας του κράτους του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, δεν παραβιάζει κανέναν αντιρατσιστικό νόμο. Άσκηση πολιτικού λόγου είναι. Ελευθερία έκφρασης λέγεται. Το λέει και το Σύνταγμα.

 Ελευθερία του λόγου vs. Υπουργική αυθαιρεσία

Το άρθρο 14 του Συντάγματος και το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ εγγυώνται την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Η κυβέρνηση οφείλει να προστατεύει αυτούς τους θεσμούς, όχι να τους ποινικοποιεί με τσαπατσούλικες ερμηνείες νόμων που δεν καταλαβαίνει.

Η διαμαρτυρία στη Σύρο ήταν ειρηνική, χωρίς ρατσιστικά συνθήματα ή βία. Ο κόσμος αντιδρούσε στη σιωπή της διεθνούς κοινότητας απέναντι στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα. Ούτε εθνοτικό μίσος υπήρξε, ούτε παρεμπόδιση εισόδου στη χώρα. Αν ένα πλοίο φεύγει επειδή οι επιβάτες του δεν αισθάνονται ευπρόσδεκτοι –αλλά όχι απειλούμενοι–, δεν έχουμε ποινικό αδίκημα. Έχουμε κοινωνική συνείδηση.

 Πάλι αδιάβαστος

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παραδίδει μαθήματα νομικής άγνοιας. Από υπουργός Δημόσιας Τάξης της ΠΑΣΟΚικής εποχής, μέχρι το σήμερα της ΝΔ, η σχέση του με τη νομιμότητα μοιάζει περισσότερο αστυνομική παρά νομική.

Το πιο επικίνδυνο όμως δεν είναι ότι δεν ξέρει. Είναι ότι δεν τον νοιάζει. Αντιμετωπίζει το νομικό οπλοστάσιο της δημοκρατίας ως εργαλείο καταστολής, όχι ως εγγύηση δικαιωμάτων. Τον αντιρατσιστικό νόμο, ως φερετζέ για τη φίμωση κάθε φωνής που ενοχλεί το Μαξίμου ή δυσαρεστεί τα διεθνή του στηρίγματα.

 Οι πολίτες δεν τρομοκρατούνται

Η κοινωνία δεν τρομοκρατείται από νομικούς ακροβατισμούς ούτε από επικοινωνιακές απειλές. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους δεν είναι ρατσισμός, είναι καθήκον. Και ότι οι νόμοι υπάρχουν για να προστατεύουν ελευθερίες, όχι να τις ακυρώνουν.

Ας διαβάσει, λοιπόν, πρώτα τον νόμο ο υπουργός. Ίσως τότε πάψει να τον επικαλείται αυθαίρετα. Και αν δεν τον καταλαβαίνει, υπάρχουν δικηγόροι. Δεν είναι ντροπή η άγνοια, ντροπή είναι η κατάχρηση εξουσίας.