Καταδίκη-ράπισμα του Στρασβούργου στην Ελλάδα για καθυστέρηση εκτέλεσης δικαστικής απόφασης: «Η δίκαιη δίκη δεν τελειώνει στην αίθουσα!»

 Σε νέα καταδικαστική απόφαση κατά της Ελλάδας προχώρησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), αναδεικνύοντας ένα διαχρονικό πρόβλημα της ελληνικής διοίκησης: την απαράδεκτη καθυστέρηση στην εκτέλεση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων. Στο επίκεντρο της υπόθεσης, ο Μιχαήλ Δελόπουλος, ο οποίος χρειάστηκε να περιμένει πάνω από 1 χρόνο και 3 μήνες για να δει μια αμετάκλητη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου να εκτελείται.

Η απόφαση 4287/2015 εκδόθηκε στις 29 Απριλίου 2015, αλλά η εκτέλεσή της καθυστέρησε έως τις 24 Νοεμβρίου 2016. Το ΕΔΔΑ, πιστό στην πάγια νομολογία του, υπενθύμισε ότι η εκτέλεση της απόφασης είναι αναπόσπαστο μέρος της δίκαιης δίκης και καυτηρίασε τη στάση των ελληνικών αρχών, επιδικάζοντας στον προσφεύγοντα 1.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 250 ευρώ για έξοδα.

Το δικαστήριο παραπέμπει στις υποθέσεις Hornsby, Κανελλόπουλος και Μπουσίου κατά Ελλάδας, υπογραμμίζοντας ότι ένα κράτος-μέλος της ΕΣΔΑ δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης ως "προτάσεις" αλλά ως δεσμευτικές εντολές.

Ηχηρό μήνυμα προς τη Διοίκηση

Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα ακόμα ηχηρό καμπανάκι προς τη Δημόσια Διοίκηση, που συχνά αφήνει σε εκκρεμότητα αποφάσεις σε βάρος της για χρόνια, ταλαιπωρώντας πολίτες και αποδομώντας την εμπιστοσύνη στην έννομη τάξη.

Η ουσία του άρθρου 6 §1 της ΕΣΔΑ, όπως σημειώνει και το Δικαστήριο, αδειάζει την ελληνική πολιτεία: η προστασία του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη δεν εξαντλείται στην αίθουσα του ακροατηρίου – επεκτείνεται έως και την πλήρη υλοποίηση της απόφασης.

Αυτό που μένει να φανεί, είναι αν αυτή η νέα καταδίκη θα αντιμετωπιστεί απλώς ως «μία ακόμα» απόφαση του Στρασβούργου ή αν επιτέλους θα γίνει αφορμή για μια πραγματική θεσμική αυτοκριτική και αλλαγή. Γιατί η δικαιοσύνη που δεν εφαρμόζεται εγκαίρως, δεν είναι δικαιοσύνη.

Με πληροφορίες από το echrcaselaw.com