Καταγγελία για αστυνομική βία σε Εξάρχεια, Σύνταγμα: «Έφαγα μπουνιές από αστυνομικό»

 

Καταγγελία ότι ήταν θύμα, επί τέσσερις ημέρες, αστυνομικής βίας σε Εξάρχεια και Σύνταγμα, και πιο συγκεκριμένα στα Αστυνομικά Τμήματα των περιοχών, έκανε ένας πολίτης με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο καταγγέλλων, φοιτητής και συγγραφέας μεταξύ άλλων, αναφέρει πως έπεσε θύμα αστυνομικής βίας το μεσημέρι της Κυριακής 2 Μαρτίου, έως και την Τετάρτη 5 Μαρτίου στα Αστυνομικά Τμήματα του Συντάγματος, των Εξαρχείων και της Ομόνοιας.

Όλα ξεκίνησαν, σύμφωνα με τον ίδιο, όταν για άγνωστο λόγο έχασε τις αισθήσεις του και κατέληξε σε αστυνομικά τμήματα: «Έχω πολλές απορίες όπως γιατί ενώ έχω υποστεί κακοποίηση και ως συνέπεια κράμπες στα πόδια εργαζόμενος εντός Αστυνομικού τμήματος να με ειρωνεύεται λέγοντας "δεν είμαστε παντοπωλείο"  ή ενώ έχω δεχτεί 5 μπουνιές εντός του Α.Τ. Εξαρχείων, όταν τον βασανιστή μου που εκείνη τη στιγμή με έβλεπε αβοήθητο γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω, όταν τον ρώτησα γιατί με βάρεσε απάντησε "όχι εγώ, ο αέρας" κοροιδεύοντάς με κατάμουτρα».

Καταγγελία για αστυνομική βία σε Εξάρχεια, Σύνταγμα

«Καταγγέλλω τον 4ημερο βασανισμό μου στο Α Τ. Εξαρχείων καθώς και στα Α.Τ. Συντάγματος και Ομόνοιας, γεγονότα που συνέβησαν με την ανοχή της Ελληνικής Κυβέρνησης της ΝΔ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζει, της επίθεσης στην φοιτητική κοινότητα και της καταπάτησης του Συντάγματος της χώρας μας και του άρθρου 16.

 

Ο βασανισμός μου ξεκίνησε από την Κυριακή 2 Μάρτη το μεσημέρι λίγο μετά τις 12 έως και την Τετάρτη 5 Μάρτη. 

Ενώ περπατούσα στη μέση του δρόμου, χωρίς κανέναν λόγο στάθηκαν μπροστά μου δύο εργαζόμενοι της αστυνομίας από διμοιρία που μάλλον ήταν των ΜΑΤ και εκεί με κάποιο τρόπο έχασα για 15 δευτερόλεπτα τις αισθήσεις μου, φοβήθηκα ότι θα πεθάνω και όταν επανήλθα ήμουν κάτω πεσμένος και με μια ολόκληρη διμοιρία να με έχει περικυκλωμένο, να μου φωνάζει και να με κοροϊδεύει. Θυμάμαι να ακούγονται φράσεις όπως "α καλά αυτός είναι μεθυσμένος" ή "μην κάνεις σκηνή".

Το τι ακολούθησε τις επόμενες 4 ημέρες είναι ένας εφιάλτης για μένα και την υγεία μου. 

Όσο πέρναγαν οι μέρες τόσο η υγεία μου χειροτέρευε και οι συνθήκες της καθημερινότητάς μου με οδηγούσαν προς τον θάνατο. 

Ο λόγος που το ανακοινώνω τώρα είναι γιατί στην αρχή φοβήθηκα για τη σωματική μου ακεραιότητα, για την υγεία μου, ενώ στη συνέχεια για την ασφάλεια τη δίκη μου, των αγαπημένων μου προσώπων αλλά και όλων των ανθρώπων που τυχαίνει να γνωρίζω.

Έχω πολλές απορίες όπως γιατί ενώ έχω υποστεί κακοποίηση και ως συνέπεια κράμπες στα πόδια εργαζόμενος εντός Αστυνομικού τμήματος να με ειρωνεύεται λέγοντας "δεν είμαστε παντοπωλείο" 

ή ενώ έχω δεχτεί 5 μπουνιές εντός του Α.Τ. Εξαρχείων, όταν τον βασανιστή μου που εκείνη τη στιγμή με έβλεπε αβοήθητο γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω, όταν τον ρώτησα γιατί με βάρεσε απάντησε "όχι εγώ, ο αέρας" κοροιδεύοντάς με κατάμουτρα...

Ή όταν αναγκάστηκα να πάω 2 φορές νοσοκομείο γιατί η υγεία μου ήταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Ή όταν αναγκάστηκα να κάνω μπάνιο εντός του Α.Τ. με παγωμένο νερό ενώ προηγουμένως ψευδώς είχαν δηλώσει πως θα έχω λίγο ζεστό νερό να κάνω μπάνιο με λίγη αξιοπρέπεια...

Ή όταν με περιφέρανε σε 3 Α.Τ. προσδοκώντας τη σωματική και ψυχική μου εξόντωση...

Ή όταν μου έσφιγγαν τα χέρια με τις χειροπέδες ενώ με τα βίας μπορούσα να κουνηθώ...

Αυτό δεν είναι μια σύγχρονη πολιτεία, αυτό δεν είναι μια Δημοκρατία στον 21ο αιώνα και η ευθύνη είναι πολιτική, είναι ζητήμα προτεραιοτήτων, είναι ζήτημα βούλησης.

Μετά το βάναυσο, πρωτόγνωρο και τραυματικό αυτό για μένα περιστατικό παλεύω κάθε μέρα για την βελτίωση της υγείας μου, αγωνίζομαι για την ζωή μου.

Ταυτόχρονα όμως αγωνίζομαι και για τη βελτίωση της ζωής όλων των συνανθρώπων μου, και απέναντι στις δυνάμεις της βαρβαρότητας και της συντήρησης, του μίσους για τον άνθρωπο, τη φύση, τη ζωή...

Προσδοκώ Δικαίωση για τις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών. 

Για ποιόν λόγο συνέβη το τραγικό και δολοφονικό αυτό δυστύχημα αν όχι για το κέρδος κάποιων λίγων; είναι λογικό το λάθος ενός ανθρώπου να οδηγεί στον θάνατο 57 και στη δυστυχία ολόκληρων οικογενειών;

Διεκδικώ βαθύτερη αναζήτηση του δυστυχήματος απέξω από τη Βουλή με τον θάνατο του Ιάσονα.

Πώς ξαφνικά στην Κρήτη και σε άλλες περιοχές, όπως στο κέντρο της Αθήνας, ξαφνικά συνέβησαν πολλά τροχαία ατυχήματα;

Δεν ξεχνώ τον Μάγγο που ξυλοκόπησαν και κατέληξε...

Δεν ξεχνώ τον Σαμπάνη και τον άλλο Ρομά στην Θεσσαλονίκη που σκότωσαν με δεκάδες σφαίρες

Δεν ξεχνώ τον Παύλο Φύσσα.

Δεν ξεχνώ τον Αλέξη...

Η ανοχή και ο φόβος να αλλάξουν στρατόπεδο και να γεμίσει η ψυχή μας Αντοχή. 

Ο νέος αιώνας να γίνει εφαλτήριο για νέους αγώνες.

Συμπαραστέκομαι στον Νίκο Ρωμανό που ένας θεός ξέρει τί βάσανα περνάει...

Έχω πολλά ακόμα να πω αλλά κλείνω λέγοντας αυτό:

Οξυγόνο 

-15 Μάη. Φοίβος».

 

reader.gr