Κάνε με κυρά γαμπρό…

 

Με το συρτό Πελοποννήσου που ακούγεται και σε Κρητική βερσιόν έκλεισε φέτος το 25ο συνέδριο της ΠΟΑΣΑ στα Μουδανιά.

Ήταν μια επανάληψη των Καμένων Βούρλων. Του 24ου δηλαδή. Άλλη μια σύναξη των αποστράτων με επισημάνσεις και μεγαλοστομίες, χωρίς ωστόσο στο χρόνο που μεσολάβησε να υπάρχει απτή δραστηριότητα. Συνέδριο ήταν και πέρασε.

Δυστυχώς αυτός ο πανηγυρικός χαρακτήρας εδώ και χρόνια είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των συνάξεων. Είναι και αυτό ένα κέρδος. Η σύσφιξη των σχέσεων των παππούδων – με την καλή έννοια και χωρίς μομφή στους απόμαχους.

Ακολουθούν και αυτοί τα τετριμμένα με πανηγυρικούς και καλωσορίσματα.

Η έλλειψη κάποιας μελέτης από ειδικούς ήταν για άλλη φορά μια διαπίστωση, με ευθύνη του προεδρείου που πρόσκεινται πλειοψηφικά στην κυβερνώσα παράταξη – χωρίς κατ’ ανάγκη να είναι κακό. Τα κουκιά δεν αμφισβητούνται, πήραν τα περισσότερα.

Το κακό είναι ότι οι συνταξιοδοτικές συνάξεις αποτελούν συνέχεια από πρόσωπα που και στην ενέργεια δραστηριοποιούνταν με αποτυχία στο σύστημα, είτε συνδικαλιστικά, είτε υπηρεσιακά!

Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί, αν μη τι άλλο, να περιμένεις αποτελέσματα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που τοποθετήθηκαν από καρδιάς – χωρίς αυτό να αποτελεί κάτι ξεχωριστό, αφού κατ’ έτος παρατηρούνται τέτοιες εκλάμψεις – αλλά δεν αρκούν. Ενδεχομένως να τις θεωρούν και γραφικές οι επιτήδειοι.

Το ψήφισμα του συνεδρίου επίσης στερεότυπο, με ακόμη μια υποσχετική.

Αν λάβουμε υπ’ όψιν και τα σχόλια από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από συμμετέχοντες και μη, αντλούνται επιπλέον χρήσιμα συμπεράσματα: ότι τέτοια συνέδρια διατηρούν δυστυχώς ακόμη τον πολιτικό χαρακτήρα και όχι ουσιαστικά διεκδικητικό…