Η Αστυνομία ο Μόνιμος Σάκος του Μποξ - Άρθρο του Ψωμιάδη Χάρη, Γραμματέα Δημοσίων Σχέσεων της Ένωσης Συνταξιούχων Αστυνομικών Αττικής

 

Η Αστυνομία στο Σταυροδρόμι της Κοινωνικής Κριτικής

Η αστυνομία στην Ελλάδα και διεθνώς βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, συχνά ως στόχος κριτικής, ακόμα και σε καταστάσεις όπου ακολουθεί θεσμοθετημένες διαδικασίες. Η τραγωδία των Τεμπών, πέρα από την ανείπωτη θλίψη που προκάλεσε, λειτούργησε ως αφορμή για ένα νέο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας, το οποίο όμως δεν άργησε να μετατραπεί σε ιδεολογικό πεδίο μάχης.

Το άρθρο του Χάρη Ψωμιάδη, Γραμματέα Δημοσίων Σχέσεων της Ένωσης Συνταξιούχων Αστυνομικών Αττικής, αναδεικνύει τη διαχρονική αντίφαση: ενώ οι πολίτες απαιτούν διαφάνεια, δικαιοσύνη και ασφάλεια, η αστυνομία συχνά αντιμετωπίζεται ως «σάκος του μποξ», ανεξαρτήτως των προθέσεών της. Με αφορμή τις κινητοποιήσεις και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν την τραγωδία, ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει τον ρόλο της αστυνομίας, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει και το πώς μπορεί να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Το ζήτημα δεν είναι μονοδιάστατο. Από τη μία, η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να αμφισβητεί και να απαιτεί θεσμικές αλλαγές. Από την άλλη, η αστυνομία αποτελεί τον πυλώνα της δημόσιας τάξης και δεν μπορεί να λειτουργεί υπό διαρκή πίεση αμφισβήτησης και εχθρότητας. 

Η ανάγκη για έναν δίκαιο και ανοιχτό διάλογο είναι επιτακτική, καθώς μόνο μέσα από συνεργασία και κατανόηση μπορεί να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη που σήμερα μοιάζει να έχει διαρραγεί.

---

Η Αστυνομία ο Μόνιμος Σάκος του Μποξ
Άρθρο του Ψωμιάδη Χάρη, Γραμματέα Δημοσίων Σχέσεων της Ένωσης Συνταξιούχων Αστυνομικών Αττικής

Η τραγωδία των Τεμπών, με τις 57 αθώες ψυχές που έσβησαν, έγινε το επίκεντρο ενός ιδεολογικού πολέμου. Οι συγκεντρώσεις μνήμης, αν και ειρηνικές, μετατράπηκαν σε εργαλείο προπαγάνδας για ορισμένες ομάδες, που επιχείρησαν να χειραγωγήσουν το συναίσθημα της κοινωνίας. Η φράση «Η Αστυνομία ο Μόνιμος Σάκος του Μποξ!!» δεν είναι απλώς μια μεταφορά, αλλά ένας πυρήνας αντιδράσεων: δηλώνει την αίσθηση των αστυνομικών ότι αποτελούν τον εύκολο στόχο κάθε κριτικής, ακόμα και όταν ακολουθούν νόμιμες διαδικασίες.

Ταυτόχρονα, το μήνυμα «Φτάνει Πια» των πολιτών αντηχεί σε έναν κόσμο που απαιτεί ισονομία και δικαιοσύνη. Ωστόσο, η διαστρέβλωση των γεγονότων και η εσκεμμένη προβολή της αστυνομίας ως «εχθρού» δημιουργεί ένα επικίνδυνο πρότυπο.

Η Τραγωδία των Τεμπών: Μνήμη, Εκμετάλλευση και το Αίτημα για Αλήθεια

Το δυστύχημα των Τεμπών δεν ήταν απλώς μια συγκυρία, αλλά ένα σημείο καμπής. Οι πολυπληθείς συγκεντρώσεις μνήμης σε Ελλάδα και εξωτερικό υπενθύμισαν την ανάγκη για διαφάνεια και ευθύνη. Ωστόσο, ορισμένες πολιτικές και ιδεολογικές ομάδες χρησιμοποίησαν τον πόνο των οικογενειών για να προωθήσουν δικές τους ατζέντες, μετατρέποντας τη θλίψη σε όπλο.

Παράλληλα, η αστυνομία βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Ενώ συμμετείχε σε συλλυπητήριες δράσεις, κατηγορήθηκε για συγκάλυψη ευθυνών. Το αίτημα για ανεξάρτητη έρευνα έγινε φωνή της κοινωνίας, αλλά και εφαλτήριο για συνομωσιολογικές θεωρίες που υπονόμευσαν κάθε θεσμικό πλαίσιο.

«Φτάνει Πια»: Το Κίνημα της Αγανάκτησης και οι Προκλήσεις της Ειρηνικής Συμμετοχής

Οι διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα «Φτάνει Πια» δεν αφορούν μόνο την τραγωδία, αλλά ένα συσσωρευμένο αίσθημα αδικίας. Η ζήτηση για ισονομία και ισοπολιτεία αντικατοπτρίζει μια κοινωνία που πιστεύει ότι το σύστημα έχει αποτύχει να προστατεύσει τους αδύναμους. Ωστόσο, η ειρηνική φύση των συγκεντρώσεων διαταράχθηκε από μικρές ομάδες, που ενορχηστρώθηκαν για βίαιες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών.

Εδώ εμφανίζεται η διχαστική αφήγηση: κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι οι επιτιθέμενοι με μαύρα ήταν «ασφαλίτες», προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη βία ως προβοκάτσια. Αυτή η θεωρία, που χαρακτηρίζεται ως «άρρωστη», αποσκοπεί στη δυσφήμιση της αστυνομίας και στη δημιουργία κλίματος δυσπιστίας απέναντι σε θεσμούς.

Η Αστυνομία ως «Σάκος του Μποξ»: Αναζητώντας Δικαιοσύνη μέσα στη Δυσφήμιση

Η μεταφορά «Η Αστυνομία ο Μόνιμος Σάκος του Μποξ!!» εξηγεί την αίσθηση των σωμάτων ασφαλείας ότι, ανεξάρτητα από τις πράξεις τους, γίνονται στόχος κατηγοριών. Ακόμα και όταν ακολουθούν πρωτόκολλα, κατηγορούνται είτε για υπερβολική βία, είτε για αδιαφορία. Αυτό δημιουργεί ένα αδιέξοδο, πώς να προστατεύσουν την κοινωνική ειρήνη χωρίς να θεωρηθούν καταπιεστές;

Υποστήριξη και Καταδίκη: Η Διπλή Πλευρά της Κοινωνικής Αντίδρασης

Από τη μια πλευρά, υπάρχει μια ευρεία κινητοποίηση που στηρίζει τα θύματα και απαιτεί δικαιοσύνη. Από την άλλη, η βία εναντίον αστυνομικών (όπως τα επεισόδια με τραυματίες ΜΑΤ) δείχνει μια κοινωνία που αντιδρά με μίσος αντί με διάλογο. Η αστυνομία καταδικάζει κάθε βία, αλλά ταυτόχρονα ζητά σεβασμό για το έργο της.

Αναζητώντας Ένα Συμβιβασμό Δικαιοσύνης και Εμπιστοσύνης

Η ανάγκη για διαφάνεια, ισονομία και δίκαιες διαδικασίες είναι πιο καίρια από ποτέ. Μόνο μέσα από ανοιχτό διάλογο και σεβασμό μπορεί να αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη που λείπει. Μόνο έτσι θα σταματήσει η αστυνομία να είναι ο «σάκος του μποξ» και θα γίνει σύμβολο ελπίδας.