Ρουά-ΜΑΤ

Με μεγάλη ανακούφιση δέχτηκαν οι αστυνομικοί την θέσπιση του επαγγέλματός τους ως επικίνδυνο. Αφενός οι αμέτρητοι νεκροί του σώματος και αφετέρου οι πολύχρονοι συνδικαλιστικοί αγώνες από τις ομοσπονδίες και των άλλων σωμάτων, έφεραν το αποτέλεσμα. Με την θεσμοθέτηση σχεδόν όλες και όλοι εκφράστηκαν θετικά, πάρα τις όποιες ελάχιστες κατά το σύνηθες φάλτσες  παραφωνίες παρατηρήθηκαν. 

Πάντα θα υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές, είτε γιατί κάποιοι αποστρατεύτηκαν και δεν έτυχαν εφαρμογής, είτε κάποιοι θεωρούν ανεπαρκές το χρηματικό τίμημα, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο και κατά άποψη είναι πέρα για πέρα λάθος.

 Ή μη έκφραση ευαρέσκειας, προς το συνδικαλιστικό κίνημα, για τους αγώνες  ή ένας κακόπιστος αντιλογισμός σε συνάρτηση με την γενικότερη ακρίβεια  είναι μια εύλογη μορφή διαμαρτυρίας, αλλά όχι το επιδιωκόμενο από το σύνολο των ενστόλων. Η σιωπηρή και ανέκφραστη συμπεριφορά για το ποθούμενο αιτιατό αποτέλεσμα από χρόνια  είναι ακόμη χειρότερο.

 Δεν είδαμε για παράδειγμα τις δύο μεγαλύτερες πρωτοβάθμιες ενώσεις αστυνομικών της χώρας να χαιρετήσουν μια τέτοια απόφαση, ή τουλάχιστον να αντιταχθούν   με επιχειρήματα…

Γιατί;