Το μόριό μου…

Είμαι ήδη στα 35 και βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να κρατάω στα χέρια μου ένα μόριο. Το προσθέτω και κάνω τους υπολογισμούς μου. Περιχαρής από αυτή την εξέλιξη καταφεύγω στα αρχεία μου. Επειδή δεν τα βρίσκω πρόχειρα καταφεύγω και πάλι στο σύστημα και βλέπω ότι δεν αρκεί ένα μόριο μόνο. Θέλω πολλά μόρια ακόμη για να πάω στο χωριό μου. Στο Χάβαρι, λίγο έξω απ’ την Αμαλιάδα. 15 χρόνια είναι πολλά στην Αθήνα. Θέλω 600 για το νοίκι, 100 για τις βενζίνες μου. Φως, νερό τηλέφωνο κοινόχρηστα, ένα κατοστάρι ακόμα και λίγο λέω! Μας μένουν τρία κατοστάρικα ακόμη και πρέπει να ζήσουμε εγώ η γυναίκα μου και το παιδί μου.

 Τουλάχιστον στο Χάβαρι δεν θα πλήρωνα το νοίκι και θα είχα μεγαλύτερη άνεση. Τσάμπα χάρηκα για το ένα μόριο. Σήμερα βγήκε η νέα σειρά, αλλά είμαι δυο θέσεις παραπίσω από πέρσι, γιατί με έφαγε ο Χρήστος ο οποίος είναι και νεότερός μου. Είχε πάει Κυκλάδες και δεν τον υπολόγισα αυτόν και τα μόριά του που ήταν περισσότερα από τα δικά μου.
Στ αλήθεια τι να το κάνω το μόριο, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα,  που να το βάλω να μου χρησιμεύσει, αφού οι θέσεις για το Χάβαρι είναι πια μηδενικές