«Η Αστυνομία στον αυτόματο πιλότο – Παλεύουμε μόνοι μας»: Επιστολή-καμπανάκι από την πρώτη γραμμή

Μια νέα επιστολή έφτασε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, υπογεγραμμένη από αστυνομικό που υπηρετεί σε μάχιμη υπηρεσία της Αθήνας. Η επιστολή δεν είναι απλώς διαμαρτυρία, αλλά κραυγή αγωνίας για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της Ελληνικής Αστυνομίας: υπηρεσίες που αποδυναμώνονται, συνάδελφοι που εξουθενώνονται και ηγεσίες που σιωπούν.

Δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο, όπως μας εστάλη, χωρίς καμία παρέμβαση ή τροποποίηση:

 Η επιστολή:

Όλο και πιο συχνά ακούγεται η ίδια φράση σε υπηρεσίες, τμήματα και μάχιμες μονάδες:

«Μόνοι μας παλεύουμε».

 Οι αστυνομικοί, από τον τελευταίο συνάδελφο στο περιπολικό μέχρι τα στελέχη σε επιτελικές θέσεις, νιώθουν ότι η Ελληνική Αστυνομία έχει μπει στον «αυτόματο πιλότο». Κανένα σχέδιο, κανένας στόχος, καμία στήριξη. Μόνο εντολές – συνήθως πρόχειρες – και ένα «κάντε ό,τι μπορείτε».

Η πολιτική και φυσική ηγεσία αποφεύγουν να πάρουν θέση στα σοβαρά ζητήματα. Είτε πρόκειται για ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, είτε για θέματα ηθικού και προστασίας προσωπικού, είτε για το μόνιμο μπέρδεμα με τις αρμοδιότητες, κανείς δεν βγαίνει μπροστά. Κάθε πρόβλημα που σκάει μεταφέρεται προς τα κάτω, και η ευθύνη φορτώνεται πάντα στους ίδιους.

Αντί για σχέδιο, υπάρχει απλώς «διαχείριση κρίσεων». Όταν συμβεί κάτι, πέφτουν όλοι πάνω – αλλά χωρίς προετοιμασία, χωρίς ενίσχυση, χωρίς καμία σοβαρή υποδομή.

Τα περιπολικά σαπίζουν, τα Τμήματα δουλεύουν με μισές βάρδιες, και οι μάχιμες υπηρεσίες βγάζουν υπηρεσία με 10 άτομα όταν χρειάζονται 30. Οι συνάδελφοι τραβάνε 12ωρα, παίρνουν αναρρωτικές για να αντέξουν και δεν βλέπουν κανένα φως στον ορίζοντα.

Πού είναι το σχέδιο ενίσχυσης; Πού είναι η αναδιοργάνωση που θα ξεκουράσει τις υπηρεσίες πρώτης γραμμής; Πού είναι η ηγεσία όταν την χρειάζεσαι; Σιωπή.

Όποτε κάτι πάει στραβά, βγαίνει μια ανακοίνωση ότι «όλα λειτουργούν». Στην πράξη, τα ίδια πρόσωπα καλούνται να καλύψουν κενά, να βγάλουν την υπηρεσία με ελάχιστα μέσα και να πάρουν και την ευθύνη αν κάτι πάει στραβά. Όσο για τις επιθέσεις, τις μηνύσεις, τις παρεμβάσεις εναντίον συναδέλφων; Στήριξη μηδέν.

Δεν είναι μυστικό: η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει να λειτουργεί γιατί οι περισσότεροι βάζουν πλάτη χωρίς ανταπόδοση. Από καθήκον. Από φιλότιμο. Από επαγγελματισμό. Αλλά το φιλότιμο δεν είναι ανεξάντλητο. Και η ψυχολογική κόπωση έχει αρχίσει να φαίνεται.

Όσοι είναι στην πρώτη γραμμή δεν ζητούν θαύματα. Ζητούν κατεύθυνση, προστασία, υποδομές και αληθινή ηγεσία. Ζητούν η ΕΛ.ΑΣ. να πάψει να είναι ένας τεράστιος μηχανισμός στον αυτόματο πιλότο, που απλά «κινείται» χωρίς να ξέρει πού πάει.

Η Αστυνομία δεν μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει μόνη της.